Drie Keltische verhalen
Vertaald en bewerkt uit het Witte Boek van Wales
Ambiorix, prins der Druïden
Uitgeverij Thieme-Zutphen, 1985
De drie Keltische verhalen vormen het hoofdbestanddeel van het Llyfr Gwyn Cymru, het magische Witte Boek van Wales.
Hoewel deze verhalen pas in de vroege Middeleeuwen op schrift zijn gesteld, zijn ze ontleend aan de oeroude orale traditie
der rondreizende Barden. De gebeurtenissen die zij beschrijven hebben rond 3000 jaar geleden werkelijk plaats gevonden.
Het hoge doel van de vertaler/bewerker is om eens en voor altijd af te rekenen met het waandenkbeeld als zouden onze
Keltische voorouders in dierenvellen gehulde wilden zijn geweest. De realiteit is, dat de zeer hoge Keltische beschaving
die in het Westen bloeide in de tijd voorafgaande aan de huidige jaartelling een grote rijkdom en schoonheid bezat.
Het was een lichte, edele en volkomen vergeestelijkte beschaving, die ´s winters hoog in de bergen in luchtige,
in een feërieke vakwerkstijl gebouwde, châlets en ´s zomers in ronde witte tenten in de groene dalen leefde,
die naturalistische schilder- en beeldhouwkunst als een ontoelaatbare vorm van kitsch beschouwde en die in de natuurlijke
monumenten van bergen, rivieren en wouden de grote Planetaire Tempel van de Heilige Heerser van het Heelal zag.
Ambiorix, Prins der Druïden, is de laatste telg uit een oeroud Koningsgeslacht. Hij ziet het als zijn heilige opdracht
de magische verhalen eindelijk bekend te maken in deze tijd. Zijn queeste naar de Waarheid en naar eeuwige vergetelheid
voerde hem onafwendbaar naar de Lichtstad aan het Heilige Meer, het Geheime westelijke continentale Middelpunt.
Sinds enige tijd heeft Ambiorix zich teruggetrokken in het Planetaire Huis in de Himalaya.
(Bovenstaande tekst komt van de achterkant van het boek)
In dit boek drie verhalen:
1. Branwen, Dochter van Lyr
2. Manawydan, Zoon van Lyr
3. Matha, Zoon van Mathony
Deze drie Nederlandse vertalingen
van deze verhalen vindt je ook in de Mabinogion